Vanaf vandaag staat de korte film ‘De brug‘ online. Deze film gaat over een meisje (Janneke Fokkema) dat met haar ouders in een bos woont. Afgezonderd van de bewoonde wereld, ingesloten door uitgestrekte weilanden aan de ene kant en onoverbrugbare kanalen aan de andere begint ze te twijfelen aan haar bestaan. Tijdens nachtelijke graafsessies en dagelijkse speurtochten komt ze langzamerhand meer en meer te weten over de toestand waarin ze verkeert en zet ze alles op alles om te ontsnappen.

De film is gedraaid op het geheime landgoedje van Joop Biemold en Monique Prins, die ik op de middelbare school heb leren kennen. Beide zijn ook medeplichtig aan het feit dat ik nu de schaamtevolle weg van het kunstenaarschap bewandel. Van Joop kreeg ik tekenles en Monique gaf filosofie. Janneke zat toen ook al bij me in de klas. In deze periode raakten we bevriend en ook nadat Janneke en ik school hadden afgerond kwamen we nog regelmatig bij ze over de vloer in Groningen en op het landgoedje in Drenthe.

In 2009 toen ik in het 3de jaar van Minerva zat stelde ik voor om de film te gaan maken. Het project bleek echter iets complexer dan we hadden voorzien. De brug is uiteindelijk opgenomen over een tijdspanne van anderhalf jaar met in elk seizoen een nieuw hoofdstuk. Met enige regelmaat waren we in het bos te vinden. Door de naargeestige ondertoon van de film zou je het haast niet denken maar deze draaidagen waren erg gezellig. Vaak kwamen de buren Arend, Pina en Martin of boswachter Marinus langs om even een praatje te maken.

In 2011 besloot ik (Een jaar later dan gepland) toch maar dat ik moest afstuderen. Ik benaderde René van Munster (Waarmee ik ook bevriend ben geraakt op de middelbare school) om de muziek te componeren. Zijn bijzonder mooie cello gepingel heeft er voor gezorgd dat de film een geheel werd. Tot op de dag van vandaag is deze film nog steeds één van de weinige dingen waar ik echt trots op ben. Vooral ook dankzij de bijzondere mensen met wie ik het heb mogen maken. Veel kijkplezier.

Paul Bezuijen